Jean Tardieu (1903 - 1995)
Mortel
battement
Ici commence et
meurt
le peut-être
encore
le très-peu le
presque
pas
Nulle image.
Rien à voir
ni le clair ni
l'obscur
ni la couleur
l'ombre un
instant gardée
d'un objet
disparu
C'est que les
signes
tracés
aussitôt le feu
les
flambe :
il roule en
deça des sons
un grondement
monotone
À travers
l'enorme rien
la menace du
possible
avec
l'impossible
se cache pour
s'accoupler
Par un bruit de
paroles
je m'efforce
d'imiter
ce mortel
battement
qui couvre le
silence.
Formeries,
Gallimard, 1976
★
Θανάσιμος κτύπος
Εδώ
αρχίζει και πεθαίνει
το
ίσως ακόμη
το
πολύ λίγο
το σχεδόν καθόλου
Καμιά
εικόνα. Τίποτε για να δεις
ούτε
το
φωτεινό ούτε το σκοτεινό ούτε το χρώμα
ο ίσκιος μια
στιγμή
κρατημένος
ενός χαμένου
αντικειμένου
Γιατί μόλις τα
σημάδια
χαραχθούν
αμέσως η φωτιά
τα καίει:
κυλάει πέρα από
τους
ήχους
ένα μονότονο
βουητό
Ανάμεσα από το
τεράστιο
τίποτε
η απειλή του
πιθανού
μαζί με το
απίθανο
κρύβεται για να
ζευγαρώσει
Με έναν ήχο
λέξεων
προσπαθώ να
μιμηθώ
αυτόν τον
θανάσιμο κτύπο
που σκεπάζει τη
σιωπή.
Μετάφραση:
Γιώργος Αλεξανδρινός
Η
μετάφραση, δημοσιεύτηκε, μαζί με το κείμενο που ακολουθεί, στο
περιοδικό Ιχνευτής, τεύχος 15 - Περίοδος Β΄ (μεγάλο σχήμα) Οκτώβριος-
Δεκέμβριος 1995
Την Παρασκευή
27 Ιανουαρίου 1995, πέθανε στο Παρίσι ο γάλλος ποιητής
και θεατρικός συγγραφέας Jean Tardieu. Είχε γεννηθεί από υγιή
πατέρα "αλλά ζωγράφο"
και μητέρα μουσικό "αλλά
φυματική", όπως ο ίδιος προσδιορίζει στο "Σχέδιο για μια
αυτοβιογραφική
χρονολογία".
Έπαιζε με τις
λέξεις για
να ανατρέψει την έμφυτη απαισιοδοξία του, για να απαλύνει τη σκοτεινή
άποψη του κόσμου, για να διασκεδάσει. Δημιουργούσε λέξεις και περίεργες
εκφράσεις σ' έναν ασυνάρτητο λόγο χωρίς αυτό να εμποδίζει να θεωρείται
ως ένας βαθειά λυρικός και τραγικός ποιητής. Υπήρξε πρόδρομος του
θεάτρου του Παράλογου. Πολλοί βρίσκουν πως το έργο του συγγενεύει μ'
εκείνο του Ιονέσκο αλλά και του Ζενέ και του Αντάμοφ.
Το 1972
τιμήθηκε με το Μεγάλο Βραβείο Ποίησης της Γαλλικής Ακαδημίας,
το 1981 με το Μεγάλο Βραβείο Ποίησης της Πόλης του Παρισιού, το 1993 με
το Μεγάλο Βραβείο Γραμμάτων και, τέλος, το 1994 με το θεατρικό βραβείο
Molière για το σύνολο του έργου του.
|